అన్నంపెట్టె అన్నదాతకు అబ్బో ఎంతటి చక్కటి శిక్షయో... కడుపును నింపే కాపుదనానికి అబ్బో ఎంతటి చక్కటి రక్షయో... అన్నపూర్ణ మన దేశం అంటూ.... అన్నదాతలకిది నిలయం అంటూ.... మైకులదరగా మైకం కమ్మి, స్పీచులు దంచే నాయకులారా.... కాలం కలువక,వర్షం కురియక... ఆరుగాలము చెమటతొ తడిసి... కడుపులు నింపే ప్రయత్నమొకటి... చేసే దేవుడు ఈ రైతు మానవుడు... నమ్మిన భూమిని వదులు కోలేడు... కష్టము చేయగ వెనకకు పోడు.... పంటలు పోతే వేరే పంటలు.... వేయకుండగా నిద్దుర పోడు... అప్పులు అయితే తిప్పలు పడుతూ... చెప్పులరగగా కొత్త అప్పులకు.... రాత్రింబవళ్ళు తిరుగుతు ఉంటడు.... పెళ్ళాం పిల్లలు... తల్లిదండ్రులు... చేను చెలకన కాపురముంటరు... మూలకు ఉన్న ముసలవ్వలను.... కాటికి జాపిన కాలును మరచి... ఇంటిలో బెట్టి పనిచేయిస్తడు.... ఎంతటి అప్పులు ఉన్నా గానీ... ఏరువాక అతని పండుగ దినము... కడుపులు కాలిగ ఉన్నా గానీ.... కల్లము* అతనికి కమ్మని దనము... ధాన్యపు రాసులె సిరుల రాసులని... మురిసిపోయేటి ముత్యము అతడు... జగతికి ఆకలి తీర్చగ పుట్టిన.... అన్నదాతయను దేవుండాతడు.... ఆపదగొన్న వాళ్ళనాదుకొన... అవతరించినవి ఎన్నో సంస్థలు... హక్కులకోసం సంఘాలెన్నో... లా... బుక్కులు తెరచి రోడ్డుకెక్కినవి... భారత మాత ముద్దు బిడ్డలను... వర్గపు పేరుతొ విడగొట్టేసి.... గల్లీ కొక్క సంఘం బెట్టి.... హక్కులక్కులని అరుస్తువున్నవి... కష్టం నమ్మిన రైతులకెప్పుడు.... సంఘపు గోలలు పట్టనె పట్టవు.... కష్టం వస్తే దుక్కిని దున్నె... ఎద్దులకే అతని వ్యథలూ, కథలూ.... నీడను ఇచ్చే చెట్టు కొమ్మనే.... శాశ్వత సుఖముకు ఆధారాలు... అఖండ భారత సోదరులారా... ఆలోచించుడి ఈ ఒక్క క్షణంబు... అన్నదాతను ఆదుకొంటేనే... అన్నము గిన్నము మనకు అందును... అతడిని జంపిన పాపము మనకును... ఆకలిరూపున అవతరించును... అన్నదాతను ఆదుకొనేడీ... ఆలోచనలను చేయుడి ఇంకా.... -ప్రమదం(౮౧౭౯౧౯౨౯౯౯)