నను భవదీయదాసుని మనంబున నెయ్యపు గిన్క బూని తాచినయది నాకు మన్ననయ; చెల్వగునీ పద పల్లవంబు మత్తను పులకాగ్ర కంటక వితానము దాకిన నొచ్చునంచు నేననియెద; నల్కమానవు గదా! యికనైన నరాళకుంతలా!