పాండవోద్యోగ విజయాలుఅర్జునుడు, దుర్యోధనుడు కృష్ణుని సహాయమర్ధించుటకు వచ్చుటఅర్జునుడు: దృపదుని పంపునన్ జనె పురోహితు డా ధృతరాష్ట్ర సూతి బల్కపటి; వినండు; సంధి జెడగా గమకించెడు గాని; తప్పదా-లపు బని; సర్వమున్ గడప లావు గలండు యశోద పట్టి; యారిపు జన కాలు తోడుత వహించెద, సర్వము నిర్వహించెదన్అదిగో, ద్వారక! యాలమంద లవిగో! నందందు దోరాడు, నయ్యదియే కోట, యదే యగడ్త, యవెరథ్యల్, వారలే యాదవుల్యదుసింహుండు వసించు మేడ యదిగో! నాలానదంతావళాభ్యుదయంబై వర మందిరాంతర తురంగోచ్చండమై పర్వెడున్.జలజాతాసన ముఖ్య దైవత శిరస్సంలగ్న కోటీర పంక్తుల కెవ్వాని పదాబ్జ పీఠి కడు నిగ్గుల్ గూర్చు దత్సన్నిధిస్థలి గూర్చుండి భవంబు పావనముగా దైవార గావించి నాతొలి జన్మంబున గూడు పాపముల నాందోళింపగా జేసెదన్.కృష్ణుడు (అర్జునునితో): ఎక్కడనుండి రాక యిట? కెల్లరునున్ సుఖులే కదా! యశోభాక్కులు నీదు నన్నలును భవ్య మనస్కులు నీదు తమ్ములున్జక్కగ నున్నవారె? భుజశాలి వృకోదరు డగ్రజాజ్ఞకున్దక్కక నిల్చి శాంతుగతి దాను జరించునె తెల్పు మర్జునా!కృష్ణుడు (దుర్యోధనునితో): బావా! ఎప్పుడు వచ్చితీవు ? సుఖులే, భ్రాతల్-సుతుల్-చుట్టముల్?నీ వాల్లభ్యము పట్టు కర్ణుడును మన్నీలున్ సుఖోపేతులే?నీ వంశోన్నతి గోరు భీష్ముడును, నీ మేల్గోరు ద్రోణాది భూదేవుల్ సేమముమై నెసంగుదురె? నీ తేజంబు హెచ్చించుచున్దుర్యోధనుడు (కృష్ణునితో): కౌరవ పాండవుల్ పెనగు కాలము చేరువ యయ్యె, మాకు నవ్వారికి గూడ నెక్కుడగు బంధు సముద్రుడ వీవు గాన, నీచేరిక మాకు నిర్వురకు సేమము గూర్చెడిదౌట, సాయమున్గోరగ నేగుదెంచితిమి గోపకులైక-శిరో విభూషణా !కృష్ణుడు (దుర్యోధనునితో): ముందుగ వచ్చి తీవు, మునుముందుగ నర్జును నేను జూచితిన్,బందుగులన్న యంశ మది పాయక నిల్చె సహాయ మిర్వురన్జెందుట పాడి, మీకు నయి చేసెద సైన్య విభాగ మందు మీకున్ దగు దాని గైకొనుడు, కోరుట బాలుని కొప్పు మున్నుగన్.అన్ని యెడలను నాకు దీటైన వారుగోపకులు పదివేవు రకుంఠ బలులుగలరు నారాయణాఖ్య జెన్నలరువారు,వార లొకవైపు నేనొక్క వైపు మరియు.యుద్ధ మొనరింత్రు వార లబద్ధ మ్మెందులకు ? నేను బరమాప్తుడనైయుద్ధమ్ము త్రోవ బోవకబుద్ధికి దోచిన సహాయమును బొనరింతున్.దుర్యోధనుడు (స్వగతం): ఆయుధము పట్టడట! యనిసేయండట! "కంచి గరుడ సేవ" యితనిచేనేయుపకృతి యుద్ధార్థికినేయెడ నగు! నిట్టి వాని నెవ్వండు గొనున్.కృష్ణుడు (అర్జునునితో): ఆయుధమున్ ధరింప నని కగ్గముగా నొకపట్ల నూరకేసాయము సేయువాడ, బెలుచన్ నను బిమ్మట నెగ్గు లాడినన్దోయిలి యొగ్గుదున్, నిజము, తొల్త వచించితి గోరికొమ్ము నీకేయది యిష్టమో, కడమ యీతని పాలగు బాండునందనా.అర్జునుడు (కృష్ణునితో): నంద కుమార, యుద్ధమున నా రథమందు వసింపుమయ్య, మ-ధ్యందిన భానుమండల విధంబున నీదగు కల్మి జేసి నాస్యందన మొప్పుగాక, రిపు సంతతి తేజము దప్పు గాక, నీవెందును నాయుధమ్ము దరి కేగమి కొప్పుదు గాక, కేశవా !రథము నందెన్ని చిత్రంపు బ్రతిమ లుండవందు శివుడును విష్ణువు నజుడు నెల్లదేవతలు నుండవచ్చు, నా ఠీవి గృష్ణుడర్జున స్యందన విభూష యగును గాక !కృష్ణుడు (అర్జునునితో): "ఆలము సేయ నే" నని యదార్థము బల్కితి జుమ్మి, యిట్టి గోపాలుని నన్ను గోరితివి, భండన పండితులగ్నితేజు లు-త్తాల ధనుర్ధరుల్, బహుశతప్రమితుల్ యదుసింహు లందఱిన్బాలుగ గైకొనెన్ గురునృపాలుడు, బాలుడవైతి వక్కటా !అర్జునుడు (కృష్ణునితో): "ఉన్నది పుష్టి మానవులకో యదుభూషణ! యాల జాతికిన్దిన్నది పుష్టి" నీ వరుగుదెంచి రథంబున నున్న జాలు, నేసున్నము జేసెదన్ రిపుల చూపఱు లద్భుత మంద, సర్వ లో-కోన్నత! నాకు బేరొసగు, మూరక చూచుచునుండు మచ్యుతా !కృష్ణుడు (అర్జునునితో): ఊరక చూచుచుండు మను టొప్పితి గాని భవద్ రథస్థు నన్బారగ జూచి నీ రిపులు పక్కున నవ్వి యనాదరింతు రాశూరకులంబు మెచ్చ రిపుసూదనతాభర మూను నీకు నేసారధినై, యికన్ విజయసారధి నామమునన్ జరించెదన్అర్జునుడు (కృష్ణునితో): సారధి యంట! వేదముల సారము శౌరి, తదంఘ్రి భక్తి చెన్నారెడు క్రీడి తా రధికుడౌనట! చిందము విల్లు దేరునున్వారువముల్ మొదల్ దివిజవర్గ మొసంగిన వంట ! యస్త్ర వి-స్తార గురుల్ శివాదులట, సంగరమం దెవడాగ జాలెడిన్.కృష్ణుడు (అర్జునునితో): వచ్చెడి వాడు గాడతడు వారికి మీకును గూడ దోడు, వి-వ్వచ్చుడ, యమ్మహామహుని భావము మున్నె యెఱింగినాడ, నాసచ్చరితుండు మీకు దగ సంధి పొసంగిన సంతసించు, నాయిచ్చయు నట్టిదే, మన నరేంద్రుని యిచ్చయు గూడ నట్టిదే.రాయబారనునకు ముందు కృష్ణుడు పాండవులతో సంభాషించుటధర్మరాజు (కృష్ణునితో): ఆలును బిడ్డలేడ్వ నృపులాలములో గడతేఱ కెల్ల చు-ట్టాలును రూపుమాయ కకటా ! యిల దక్కునె ! దక్క నిత్తురే ?చాలును రాజ్యభాగము, ప్రజల్ సుఖియించిన నాకు జాలు, నేజాలక కాదు సూవె ! తిన జాలను నెత్తురు కూడు మాధవా !కృష్ణుడు (ధర్మరాజుతో): మాయదురోదరంబున నమాయికునిన్ నిను గెల్చి కాంతకున్జేయగ రాని యంత పని జేసి యరణ్యములోని కంపియున్హాయిగ నుండనీక బలులై పలునెగ్గులు పన్నుచున్న యాదాయలు చత్తు రంచు దయ దాల్చెద వెంతటి ధర్మరాజవో ?భీముడు: అనుపమ విక్రమ క్రమ సహాయుల కంతటి పాండు రాజనందనులకు నొక్క కూళ భరణం బిడు చాడ్పున నూళులైదు నిచ్చునట ! కటా ! యటుల్ బ్రదుక జూచుట రాచ కొలంబు వారికిన్ఘనతయె ? మంత్ర రుద్ధ భుజగంబ నిసీ ! యిపుడేమి చేయుదున్కృష్ణుడు (భీమునితో): నిదుర వోచుంటివో ! లేక బెదరి పల్కుచుంటివో ? కాక నీవు తొల్లింటి భీమసేనుడవె కావొ ! యెన్న డీ చెవులు వినని,కనులు చూడని శాంతంబు గానవచ్చె."కురుపతి పెందొడల్ విఱుగ గొట్టెద ఱొమ్ము పగిల్చి వెచ్చ నె-త్తురు కడుపార గ్రోలి యని దున్మెద దుష్టుని దుస్ససేను భీకర గదచేత" నంచును బ్రగల్భము లాడితి-వల్ల కొల్వులోమరల నిదేల యీ పిఱికి మానిసి పల్కులు మృష్ట భోజనా !భీముడు (కృష్ణునితో): బకునిం జంపితి, రూపు మాపితి హిడింబా సోదరున్, దుష్ట కీ-చకులం దున్మితి మొన్న నూర్గుర, జరాసంధుం్ దురాసంధు నేనొకడం జంపితి నాకు భీమునకు వేఱొక్కండు తోడేల ! యెన్నక నన్నీగతి బోరికిం బెదరు చున్నాడం చనం బాడియే ?ధర్మరాజు (భీమునితో): తాతయు నొజ్జయున్ గురులు దక్కిన జోదులు చూచుచుండగాబాతకు లీడ బోక మన భార్యను బట్టి పరాభవింప నానాతికి మానరక్షణ మొనర్చిన యట్టి మహోపకారి నిన్నీతడు శౌర్యహీనుడని యీరసిమాడిన లోపమున్నదే.జూదరియై కళత్రమును శోకము పాలొనరించి తల్లి దాయాదుల యింట నుండగ మహాటవి వాలయి తమ్ము-గుఱ్ఱలంగాదిలి పెండ్లమున్ వెతల గ్రాంచిన యీబరి యుండ మాని యిం-దేదియు లేని భీముపయి కేగెద వేల గదా ప్రహారమా !కృష్ణుడు (భీమునితో): భీకరమై యగాధమయి భీష్మ గురు ప్రముఖోపలా-కులంబౌ కురురాట్చమూజలధి కడ్డముగా జనగా భవచ్చమూనౌకను ద్రిప్పగా దగిన నావికు డెవ్వడు ! నీవు లేక యీశోకము తీఱునే ద్రుపద సూతికి నిక్కము వాయునందనా !ద్రౌపది (కృష్ణునితో): (థెసె థ్రీ ఫ్రొం భారతము)*** వరమున బుట్టితిన్ భరత వంశము జొచ్చితి నందు బాండు భూవరునకు గోడలైతి జనవంద్యుల బొందితి నీతి విక్రమస్థిరులగు పుత్రులం బడసితిన్ సహజన్ముల ప్రాపు గాంచితిన్సరసిజనాభ ! యిన్నిట బ్రశస్తికి నెక్కిన దాన నెంతయున్.*** నీవు సుభద్ర కంటె గడు నెయ్యము గారవముందలిర్ప సం-భావన-సేయుదిట్టినను బంకజనాభ ! యొకండు రాజసూయావబృధంబు నందు శుచియై పెనుపొందిన వేణివట్టి యీయేవురు జూడగా సభకు నీడ్చె-గులాంగన నిట్లొనర్తురే .*** ఇవి దుస్ససేను వ్రేళ్ళందవిలి సగము ద్రెవ్వి పోయి దక్కినయవి కౌరవులకడ దీరు మాటలయవసరమున దలప వలయు నచ్యుత వీనిన్భీముడు (ధృతరాష్ట్రునికి చెప్పమని): దొర యొక్కండన నేటి మాట ? బలవంతుం డెవ్వడో వాని దీధర, పోరన్ జయమో పరాజయమొ రాదా ? గెల్చి రాజన్యులందరు మెచ్చన్ ధర యేలు కొంద మటు కాదా ? చచ్చి స్వర్గంబునందిరుగన్ వచ్చును మంచి క్షత్రియుల కింతే యొండు లే దెచ్చటన్ఆలములోన నీ సుతుల నందఱి నొక్క గదా భుజంగికిన్బాలొనరించి వచ్చిన నృపాలురు చూడగ నిచ్చువాడ నేనూళులు తిండికిన్ బ్రతికి యుండిన మీకును "దాసి" వంచు బాం-చాలిని నవ్వినట్టి దొరసానికి భానుమతీ వధూతికిన్ .కృష్ణుడు (ధర్మరాజుతో): నాల్గు పయోధులో యనగ నాలుగు దిక్కరులో యనంగ నీనల్గురు తమ్ములున్ బ్రమథ నాథ సమానులు, యుద్ధ రంగ మం-దల్గిన నెవ్వడోప-గలడయ్య ! భవత్పరిభావ వహ్నికిన్గల్గిన వృద్ధి యింక రిపు కాంతల బాష్పము లార్ప జూడుమా .ఐనను బోయి రావలయు హస్తిన, కచ్చటి సంధిమాట యెట్లైనను శత్రురాజుల బలాబల సంపద చూడవచ్చు నీమానసమందు గల్గు ననుమానము దీర్పగ వచ్చు దత్సమా-ధానము మీ విధానమును తాతయు నొజ్జయు విందురెల్లరున్ .ధర్మరాజు (కృష్ణునితో): సంధి యొనర్చి మా భరత సంతతి నిల్పుము, లేద యేని గర్వాంధుల ధార్త రాష్ట్రుల సహాయులతో దునిపింపు మో జగద్బాంధవ ! రెండు కర్జముల భారము బెట్టితిమయ్య ! నీ భుజస్కంధమునందు, దారసిలు గావుత మాకు యశంబొ, రాజ్యమో .కృష్ణుడు కౌరవ సభలో చేసిన రాయబారంకృష్ణుడు: తమ్ముని కొడుకులు సగపా-లిమ్మనిరటు లిష్ట పడవదేనియు నైదూళ్ళిమ్మని రైదుగురకు ధ-ర్మమ్ముగ నీ తోచినట్లు మనుపుము వారిన్తనయుల వినిచెదవో నీతనయులతో నేమి యని స్వతంత్రించెదవోచనుమొక రీతిని లేదే-నని యగు వంశ క్షయంబు నగు కురునాధాపతితులు కారు నీ ఎడల భక్తులు శుంఠలు కారు విద్యలన్చతురులు మంచివారు నృప సంతతికిన్ తల లోని నాల్కల-చ్యుతునికి గూర్చువారు రణ సూరులు పాండవులట్టివారలీగతి నతి దీనులై యడుగగా నిక నేటికి సంశయింపగన్?జండాపై కపి రాజు ముందు సిత వాజి శ్రేణినిం గూర్చి నేదండంబున్ గొని దోలు స్యందనము మీదన్ నారి సారించుచున్గాండీవమ్ము ధరించి ఫల్గుణుడు మూకం జెండుచున్నప్పుడొక్కండున్ నీ మొర నాలకింపడు కురు క్ష్మానాథ సంధింపగాన్ !!చెల్లియొ చెల్లకో తమకు చేసిన యెగ్గులు సైచి రందరున్తొల్లి గతించె నేడు నను దూతగ వంపిరి సంధి సేయ నీపిల్లలు పాపలున్ ప్రజలు పెంపు వహింపగ సంధి సేసెదోయెల్లి రణంబు గూర్చెదవొ ఏర్పడ జెప్పుము కౌరవేశ్వరా !!అలుగుటయే యెరుంగని మహా మహితాత్ముడజాత శత్రుడేయలిగిన నాడు సాగరము లన్నియునేకము కాక పోవు కర్ణులు పది వేవురైన అని నొత్తురు చత్తురు రాజ రాజ నాపలుకుల విశ్వసింపుము విపన్నుల నార్తుల గావుమెల్లెడన్సంతోషంబున సంధి సేయుదురె వస్త్రంబూడ్చుచొ ద్రౌపదీ-కాంతన్ జూసిన నాడు చేసిన ప్రతిజ్ఞల్ దీర్ప భీముండు నీపొంతన్ నీ సహ జన్ము రొమ్ము రుధిరంబుం ద్రావు నాడేని ని-శ్చింతన్ తద్గదయున్ త్వదూరు యుగమున్ ఛేదించు నాడేనియున్