మ. నవరత్నోజ్జ్వల కాంతివంతమిది ధన్యంబైన సూర్యాన్వయోధ్భవ రాజన్యులు మున్నుదాల్చి గరిమన్ పాలించిరీ భూమి సంస్తవనీయంబగు నీ కిరీటము శిరోధార్యంబు నీ కీయెడన్భువి పాలింపు ప్రజాను రంజకముగా మోదంబుతో రాఘవా ఏమహనీయ సాధ్వి జగదేక పవిత్రత బ్రహ్మ రుద్ర సుత్రాములు హవ్యవాహనుడు ప్రస్తుతిఁ జేసిరొ అట్టి తల్లి సీతా మహిళాశిరోమణిని దారుణ కానలవీధి కంపగానీ మది ఎట్టులొప్పె ఎట నేర్చితివీ కఠినత్వ మగ్రజా. ఇంతకుఁ బూనివచ్చి వచియింపక పోదునె తల్లి దుశ్చింతులు దైత్యుచేఁబడిన సీతనుఁ గ్రమ్మఱ ఏలుచున్నవాడెంత విమోహి రాముఁడని ఎగ్గులు వల్కిన నాలకించి భూకాంతుడు నిందఁజెంది నిను కానలలోపల డించి రమ్మనెన్చ. ప్రతిదినమేనుఁ దొల్దొలుత పాదములంటి నమస్కరించి నీఅతులితమైన దీవనలనంది చరింతు తదీయ భాగ్యమేగతియెడమాయె నింకెపుడుఁ గాంతు భవత్పదపద్మముల్ నమశ్శతములు సేతునమ్మ కడసారి గ్రహింపుము జానకీ సతీ. ఇదెమన ఆశ్రమంబు ఇచట నీవు వశింపుము లోకపావనీసదమల వృత్తినీకు పరిచర్యలు సేయుదు రీ తపశ్వినుల్ముదముగ రామనామము తపోవనమెల్ల ప్రతిధ్వనించు నీపదములు సోకి మా యునికి పావనమైఁ జెలువొందు నమ్మరో...